Aşktan Korkulur...

Hayat istediğiniz aşkı bir türlü vermiyorsa, sevdiğiniz bile bile kaçıyorsa sizden, sizi tanımaya gayret göstermediyse, tek bir kez olsun izin vermediyse onu tanımanıza; ama siz yine de engel olamıyorsanız hislerinize, ondan kopmak istedikçe yeniden doğuyorsa aşk içinize, onu karşılıksız büyüttüğünüzü bile bile devam ediyorsanız sevmeye…

Aşktan korkulur, evet…

Hepsi değil belki, ama aşk acıdır, acıtır… Canınızın yanmasını bile seversiniz, öylesine büyükse içinizdeki yangın…

Umurunda olmasanız da sevdiğinizin, bitmesin istersiniz içinde onun da olduğu dakikalar… Dünya dursun, zaman altüst olsun istersiniz o yakınlardayken… Bir kez daha görebilmek için gülen gözlerini, komedinin kendisi olmayı bile göze alırsınız…

Evet, aşktan korkulur!

Tek başınayken aşkı yaşamak, onsuz nefes almak hep zordur. Kanatlarınız yoktur ama uçmak istersiniz zamanın uzak bir köşesine…

Aşktan korkulur; çünkü çağırınca gelmez, gelince gitmez bir bunalımdır aşk ve kendi kararlarınızı vermek, iplerinizi onun elinden kurtarmak istersiniz. Yaşamamayı göze alıp kurtulmak istersiniz hislerinizden…

Evet… Korkulur aşktan!!!