Bir tek cümle bekliyorum şimdi. Bir kısa mesaj, bir küçük ileti sanal duvarıma, ya da ikimizden başka kimsenin göremeyeceği birkaç cümle sadece… Yeter ki benim için, bana dair bir şeyler söyle.
O ya da bu şekilde içime yerleşen şu küçük umut kırıntısı boşa çıkmasın bu kez. Bari seni gözümde büyütmüş olmayayım, sen doğru çık. Sen hep hayatımın bir yerlerinde ol; uzak ya da yakın… Sen kal, gitme düşlerimden, eksilme sözlerimden…
Çok değil, beni bildiğini, önemsediğini gösteren birkaç söz sadece… Daha fazlasını istemeyeceğim, hayatın bana karşı bunca cömert olmadığını öğrendim ben.
“Değer mi?” sorusuna koşulsuz “Evet” demek istiyorum söz konusu sen olduğun zaman… Seni savunabilmek istiyorum kendime, dostlarıma, geleceğime… Zamanın ötesinde arkamda bırakırsam seni, dönüp gülümsemek istiyorum senli hatıralara; yanımda olacaksan eğer zamanın ötesinde, o bir çift söz olmadan olmayacak…
Yeni bir öyküye dalacaksam bundan sonra; seni güzelliklere emanet edip gitmek istiyorum. Bundan sonrasına ışık tut istiyorum, aylardır ışıttığın gibi gecelerimi…
Şu ya da bu şekilde ama doğru zamanda kur istiyorum o dört sözcüklü oldukça sıradan görünen cümleyi. Aklının bir yerinde olduğumu bilmek istiyorum, orada oluşumun başka bir anlamı olmasa bile…
Çizginin öte yanına benimle geçmeni istiyorum, ardımda kalacak “sahte”lerden olmamanı diliyorum… İçimdeki iyimserliğin Arşimet noktası ol, kötümserlik boşluğa düşsün istiyorum…
Çok görünüyor belki yazdıkça, ama sadece tek bir cümle bekliyorum aslında. İçinde pek çok şey barındıran, gelecek günlerin belirleyicisi tek bir cümle…
Orada mısın? Orada kalacak mısın?
