Hep aranan, kolay kolay bulunamayan, bulunduğunda sorularla, sorgularla harcanan, inanmaz gözlerle sürekli didiklenen, her şeye rağmen tamamen elde edilemeyen ama hep hayalleri süsleyendi aşk...
Şimdilerde "gözlerin yaşına, sözlerin telaşına" bile değmez oldu cahil ellerde... Kahvemize karıştırıp içebilecek kadar somutlaştırdık, basitleştirdik, insansılaştırdık onu, büyüsünü yitirdik, duygusunu öldürdük aşkın... Ağızlarda tatlı bir his bırakıp gitmesine izin verdik, acısını kaybettik, mutluluk budur sandık, buna inandırıldık kendi olamadan başkalarına karışan yanılmış "sevdalılar" yüzünden...
Şimdi neyi aramalı, neye ağlamalı, neden yaşamalı?
Funda Sarıcı, 06.12.2008
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder