“Zaman yaşlanır
Umutları eskitir
Yine umutlanırım”
Yaşlanırım, yaşlandıkça olgunlaşırım. Zaman yaşlanmaz aslında, ben yaşlandıkça onu da farklı görürüm. Zaman hep gencecik, hep yeni, hep haylaz, hep oyunbozan... Aslında bunların her biri benim; benim zamana yüklediklerim... Zaman geçtikçe umutlarım eskir vuslata ermeden. Ama zaman devam ediyorsa eskitmeye, ben de devam ederim, yeni umutlar doğururum!
“Sevdalar geçer
Yıkılır, yenilir
Yine ayaklanırım”
Sevdalarım vardı, sevdalarım var, sevdalarım olacak. Sevdalar geçer. Çoğunlukla yenilirim, bir yıkıntı olur, kalırım ardında sevdalarımın. Tek bir insana duyduğumla sınırlı değil sevdalarım. İnsanlığa, aralarında bir “özne” olarak varolageldiğim, varolmakta direndiğim politik topluluğa duyduğum sevdalarım da var. Zaten yalnızca politik olduğunda yenilir insan, “insanlarla” karşılaştığında “özne” olur, onlar karşısında direnir, yenilir. Çoğunlukla yenilir tüm insanlar, yine de sürer yaşam, yine ayaklanır insan. Yine düşerim yollara...
“Ah alıştım sanırken acılara
An olur bazen tutamam kendimi
Delirir isyanım”
Acı çektikçe büyür, alışırım yenilgiye... Artık hiçbir şey acıtamaz canımı, sözlerim tükendi sanırım. Oysa susmayan bir şey vardır içimde, çığlık çığlığa haykıran bir şey. “Ben insanım” diyen. Yine acır canım, yine yenilirim, yine bağırır, yine çekerim isyan bayrağını...
“Bu garip fani beden
Bu deli ruh benim
Atamam, satamam
Dert benim, dertler benim”
Yine de insanım. Bir hayat var önümde, yaşarım. Zaman gelir gökyüzünde, zaman gelir yeraltında sürdürürüm nefes almayı. Her şey insan içindir, bilirim. Kavgamda, acımda yalnız olmadığım gibi; neşede, umutta da yalnız değilim. İnsan olmaklığımla ta içindeyim yaşamın. Ta içindeyim hem iyinin, hem kötünün. Dert ederim kendime kendimi, dünyanın yükünü alırım omuzlarıma, dünyanın yasını tutarım bir başıma. Dünyanın derdini ben çekerim, tüm insanlık çeker benimle birlikte.
“Bu acı kızgın hüzün
Kırık düşler benim
Susamam, susturamam
Söz benim, sözler benim”
Ne varsa dünyaya dair, zamana dair, acılı, sancılı, zorlu; hepsi benimdir, hepsi benim! Her biri incitir beni, her biri can alır canımdan. Ve her biri küçük birer tebessüm olur yüzümde, her kırıklıktan yeni bir düş doğururum. Zaman zaman sessizliğe düşer sesim. Görünmez olurum. Ama söyleyecek bir söz bulduğum anda, sözümü sahiplendiğim anda yeniden doğarım, yine alırım sırtıma dünyayı. Sözlerim benimdir, dünya benim...
FUNDA SARICI / 17.03.2011
Şarkı sözleri: Burcu Tatlıses
Beste-Aranje : Febyo Taşel
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder