Çok konuşulmaz sonlarda, sözler de tükenir bitişlerde. Eskiden kalma bir sessizliği bulup giyinirim üzerime, en çok o yakışır kimsesizliğime.
Bitişler eskiyip yalnızca yalnızlık kalınca geriye, susmanın anlamı boşalınca sessizliklere, neye kurulmalı saatler? Kime uyanmalı?
Sevdanın anısı can yakmaz olunca gözyaşlarına nasıl sebep bulmalı?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder