Dün ileri, bugün geri, yarın ileri, sonraki gün geri.
Bir ileri, bir geri.
Papatya falına dönebilir bu hal, ileri-geri, ileri-geri...
Yine de ilerliyormuşum gibi hissediyorum, ama belki de yerimde sayıyorum.
Söyleyemiyorum, biriktiriyorum, susuyorum...
Gözlerimden taşacak sanıyorum, yüzümü saklamak istiyorum gözlerden; dilimden kayıverecekmiş gibi cümleler, kilit vurmalıyım dudaklarıma. Nefes bile almadan, günlerce, aylarca yazmak istiyorum. Ama aynı cümleler etrafında dönüyorum hep. Ya da hep aynı cümleler dolaşıyor benim etrafımda, ben ulaşamıyorum başkaca satırlara.
Öyle bir hal işte, anlamsız, sinir bozucu, keyifli de biraz: Bir bulutlardayım, bir de sürünüyorum.
Papatyanın sapını oyuna dahil edip etmeme tercihi, tam da papatyanın bulmaya çalıştığı yanıt aslında!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder